İşsizlik Zor Aga

Her sene artan, büyük sorun, çözülemeyen sorun “işsizlik”. Peki ne yapıldı bu konuda. İşte o bilinmezlere açılan karanlık bir kapı. Yapılanlar çare oldu mu insanlara, yoksa daha da mı kararttı durumu, galiba öyle oldu.
Güzelim ülkemizin, geleceğe ümitle bakan gençliği ne durumda. Hala umutla mı bakıyorlar geleceğe, yoksa “bir yığın üniversite mezunu işsiz” kervanına katılma korkusuyla  mı yaşıyorlar umutlu dünyalarında ? Pek de haksız sayılmazlar hani, durum ortada “üniversite mezunu işsiz şampiyonu” ülkede üniversite mezunu olmak…
Yapılıp da uzun vadede işe yarar bir şey görmek pek mümkün değil. Hatta daha da bozulan bir düzen söz konusu. Devlet düzeninde de büyük yanlışlıklar var. Hem de çok büyük yanlışlar. Bakıyoruz emekliliğe 60 yaş sınırı getirilmesi. Ne kadar ilginç. O kadar işsizlik, işsizlik, işsizlik diye bağrışılırken bunun gelmesi çok ilginç fazlasıyla. Nesi mi ilginç. Şöyle ki bundan sonra 60 yaşına kadar bir eleman çıkartılmadığı sürece ve işi bırakmadığı sürece işe devam edecek kanuni hakkı doğal olarak. Doğal olarak da pozisyon boşalması olmayacak. Kapıda bekleyen işsiz ordusuna bir darbe daha. Çalışanı eksilmeyen bir işveren nasıl eleman alabilsin ki. Hele ki orta ve küçük ölçekli işletmelerde büyüme söz konusu değilse daha da imkansız. Son zamanlarda yapılan birkaç şey ÖTV indirimi, işletmelere kısa çalışma ödeneği vs. sadece kısa vadede krizi önlemek için yapılmış basit birkaç adımdan ibaret. 8 yıllık zorunlu öğretim, haydi kızlar okula, haydi üniversiteye kampanyaları delik bardağa su doldurmaktan ibaret. Toplumdaki eğitim düzeyinin artması tabi ki istenilen bir şey ama öğrenimi olan insanların da işsiz kalması pek de adil değil.

Zor zanaat yaşamak, bu halde daha da zor.